مشکل معلمان و بازنشستگان فرهنگی چیست؟

اخیراً دیده شده که معلمین به خاطر رفع حوائج زندگی و گم شدن هویت علمی خود در ارتباط با کمی حقوق و مستمری گلایه چندین ساله خود را در نشست‌هایی کاملاً فرهنگی در کشور برگزار کردند تا بلکه در این ره آورد، تبعیض فاحش حقوقی خود را نسبت به هم مدرکی‌های دیگر از نظر کار و سایر موارد در چهارچوبی منطقی ابراز دارند. قومی که در هر روز به طور میانگین 30 ارباب رجوع به مدت 6 ساعت دارند و در هفته 150 نفر و در هر ماه 600 نفر و در 5 / 8  ماه سال تحصیلی به علاوه امتحانات شهریور حدود 5/5 هزار نفرمراجعه کننده دارند! که 33 هزار ساعت است و تصحیح هزاران برگه امتحانی نوبت اول و دوم مربوط به دی و خرداد و شهریور را در شبانه روز انجام می‌دهند. آنها می‌بینند که از نظر تحصیلات و سال کاری و ارباب رجوع بیشترین زحمت را می‌کشند اما مسئولان صدا و سیمای مملکت مان که خود زاییده و دست پرورده معلمین هستند اشتباهی مرتکب شده و هیچ گزارشی از نشست‌های آنها انعکاس ندادند.

آن رسانه باید بداند در عصری که رسانه‌های مختلف در کوتاه ترین زمان از صدا و سیما جلوتر هستند و هر خبری را به همه جا اطلاع می‌دهند نباید بگذارد سرش بی‌کلاه بماند. اما معلمین و بازنشستگان فرهنگی به دنبال چه هستند؟ تبعیض و تفاوت فاحش حقوقی و مدرک نسبت به همترازان خود در وزارتخانه‌های تولیدی و اقتصادی روح معلمین را می‌آزارد.

حق و حقوق لازم به معلمین داده نمی‌شود ، تازه اگر داده شود آن هم در برابر زحمتی که خود می‌کشند. حق‌التدریس، نظارت و پول تصحیح اوراق امتحانات نهائی و سایر موارد...که وزارتخانه مربوطه به علت عدم پرداخت بدهی به موقع هنگامی که می‌خواهد قسمتی از آن بدهی معوقه را بپردازد با ساز و کرنا و دهل از طریق رسانه‌ها زمین و زمان را به هم می‌ریزد که بودجه هنگفتی برایشان در نظر گرفته شده است...

معلمین سردرگریبان صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند و حتی بازنشستگان فرهنگی که 30 تا 35 سال در کلاس ها درس داده‌اند و حرف زده‌اند و نمی‌توانند ساکت بنشینند بعضی از آنها فرزند تحصیل کرده و بیکار و دارای شرایط از نظر استخدام هستند و از آنها استفاده نمی‌شود و حتی حقوق شان کفایت ده‌روز را هم نمی‌دهد...

بعضی از آنها که بعد از بازنشستگی به تحصیل ادامه دادند مدرک جدیدشان در حقوق شان تأثیر نمی‌گذارد در حالی که بازنشستگی طبق قانون یک نوع شاغل بودن است. بیاییم به این تبعیض‌ها که حاصلش اختلاف طبقاتی است خاتمه داده و اشک‌های معلمین و بازنشستگان فرهنگی را جلوی خانواده‌هایشان پاک کنیم.

محمد قطب نویسنده فقید مصری در کتاب جاهلیت قرن بیستم می‌نویسد:

ابتدائی‌ترین راه تحقق ژاپن اسلامی رسیدگی به آموزش و پرورش است. بنابراین، ژاپن و سایر کشورهای موفق، موفقیت خود را مدیون آموزش و پرورش و قشر فرهنگی خود می‌داند اما، ما در این زمینه چه کرده‌ایم؟

روزنامه اطلاعات

• یت‌اله بابادی / اهواز